Off to a bumpy start.....

Nou, beste mensen, ik heb alsnog besloten iets van een blog bij te houden over mijn ervaringen hier in London. Ik hoop eigenlijk elke week wat te plaatsen om het thuisfront ook een beetje op de hoogte te houden. Ik zou het vorige week eigenlijk voor het eerst plaatsen, maar dat is niet gelukt. De reden daarvoor komt later in het verhaal.

Op zaterdag 26 januari ben ik al vertrokken, dus over 2 dagen zit ik hier precies 2 weken. Bij het vertrek ging niet alles vlekkeloos, want ik had ongeveer beetje 3 uur vertraging met mijn vlucht. Dat kwam vooral door de sneeuw, en door die vertraging had ik ook uiteindelijk mijn afspraak gemist met de verhuurders. Ik zou de sleutel voor mijn gehuurde kamer moeten ophalen, maar het kantoor was al dicht om 3 uur, en ik met al mijn bagage en toeristische gedrag was er pas om kwart voor 6. De telefoon was leeg, dus ik kon ook niemand bellen. Nou lekker dan! Gelukkig kwam er een Spanjaard uit een restaurant gelopen (rookpauze van werk) en mocht van hem zijn telefoon gebruiken. Dat was zeker wel handig, want toen was ik nog voor half 7 geholpen. Nu alleen nog naar de kamer toe. Na het uitpakken kennis gemaakt met mijn huisgenootjes. Met vorige week zaterdag meegeteld, heb ik er 4. 2 Italianen, 1 Spanjaard en 1 Duitser. Van die Duitser krijg ik niet echt hoogte, maar die andere 3 zijn echt super.

Nadat ik pas 3 uur in het huis was, ging ik al mee met een Italiaan naar een huisfeestje. Kom maar op met dat feestje dacht ik. Maar dat viel wel mee. Dit was gewoon een beetje een indrink feestje. Daarna gingen we de stad in. Club KOKO werd het, en wat een club was dat! Hele goede muziek, maar die gekke Engelsen stalen de show voor mij met die gekke pakkies daar allemaal. Met de bus weer naar huis, het OV in Londen is echt helemaal top. Als er nog mensen zijn die denken dat in de spits staan in grote steden echt een drama is, moeten ze maar een keer Londen proberen. De dagen erna heb ik een beetje meer kennisgemaakt met mijn huisgenoten, en hebben een paar pubs bezocht en gezamenlijk gegeten. En maandag heb ik dat gedaan met Shemara! Dat was zeker gezellig. Een B&Btje (beer&burger) en een beetje gezelligheid, dat was super! Op woensdag avond was ik me een beetje aan het voorbereiden op de eerste werkdag (trein, bus, route etc.) en kreeg ik opeens heel erg slecht nieuws.

Ik had al gehoord dat mijn opa in het ziekenhuis lag sinds maandag, maar woensdag is het zo hard achteruitgegaan, dat hij woensdag was overleden. Dat was echt een verschrikkelijke avond. Gelijk werd toen de verzekering gebeld en heb ik de eerste vlucht op zaterdag naar huis geboekt. Maargoed, ik moest gewoon nog wel een paar dagen werken.

Op het werk de volgende dag heb ik met Emma kennisgemaakt, een erg aardige Australische, die zo'n beetje mijn baas is op locatie, die mij zoveel mogelijk in de gaten houdt. Ook met Lisette heb ik wat contact gehad, zij heeft mij ook al heel erg veel gemaild. Ik heb toen ook gelijk gezegd wat de vorige avond was gebeurd in Nederland, en zij toonde zeker begrip. Ze belde me zelfs nog dat ik ook de hele week kon vrijnemen en dat ik kon kijken wanneer ik terug kon gaan. Heb zelfs vandaag nog een kaartje gekregen om mij succes en een leuke tijd te wensen. Het zijn hele aardige mensen en ik denk wel dat het mij hier gaat bevallen.

Nadat ik zaterdag terug was gekomen heb ik een aantal dagen met de familie doorgebracht. Dat was natuurlijk wel emotioneel maar ik vond het zelf wel fijn dat ik erbij was. Na de crematie van dinsdag ben ik de volgende dag weer teruggevlogen naar Heathrow. Ik ben nu weer een dagje thuis, en morgen beginnen we weer met stage. Om vanaf volgende week echte volle weken te maken. En ik hoop dat het niet meer zo'n gedoe word als de eerste week, laat deze week maar iets minder hobbelig zijn.

Kind greets from Auriol Road in London!