All good things come to an end

Nu na een maandje terug te zijn in Nederland, en mijn studie (zo goed als) heb afgesloten, heb ik eindelijk weer wat tijd vrij om een verslag te schrijven over de laatste maand in Maleisië.

Nadat ik een tijdje in Kuala Lumpur had rondgezworven (ongeveer een weekje) kwamen mijn ouders en zusje de 11e van juli aan in Kuala Lumpur. Gelijk hadden ze last van de vochtigheid en de temperatuur. Omdat ik me die dag verslapen had, kwam ik iets later aan bij het hotel in Chinatown. Ze lagen al een paar uur voor pampus, behalve Pa, die een beetje om zich heen keek. Die ochtend en middag hebben we in Chinatown rondgelopen, en onze eerste Chinese lunch gepakt. Erg veelzijdig, en lekker dat het weer was! Alleen moesten mijn nieuwe gasten wel een beetje wennen aan het eten en de omgeving, maar uiteindelijk kwam het allemaal goed. Die ochtend hadden we een taxi chauffeur ontmoet die ons de volgende dag wel rond wou rijden in Kuala Lumpur.

Dat duurde al met al 6 uur en het koste ons misschien 30 euro. Dit was de eerste van vele keren dat pa er bij stond en maar al te graag de knip pakte. Veel tempels gezien, geluncht op een industrieterrein (wat ontzettend apart was volgens sommigen) en uiteindelijk weer via de Batu Caves terug naar het hotel. In de avond bracht ik ze weer naar Jalan Alor, het voedselmekka van Kuala Lumpur. Hier hebben we lekkere schotels (stuk of 5) besteld met vis, kip, rijst, bami en nog veel meer. Toen konden we gelijk ook geen pap meer zeggen, en was het einde van de tweede dag. De laatste dag in Kuala Lumpur hadden we een beetje uitgeslapen, omdat de familie er nog niet heel erg goed tegenkon. Daardoor gingen we laat weg , weer met Tony, die ons naar de adelaars bracht in Kuala Selangor. Onderweg een paar keer stoppen om bomen te laten zien met verschillende vruchten, rubberbomen en hij had nog een 'beetje' fruit gekocht voor ons. Ongeveer een kilo met erg lekker spul. Dit deed hij zonder moeite, want wij moesten wel alles proeven in Maleisië. In de avond hadden de adelaars gespot en ook nog veel vuurvliegjes. Dat waren onze avonturen in de hoofdstad.

De volgende ochtend kregen we een huurauto, een Ford Ranger met een beest van een motor. Dus konden we mooi door de heuvels crossen. We moesten toen van Kuala Lumpur naar het oudste regenwoud van Maleisië rijden, en gelukkig had ik navigatie in de auto. Eenmaal aangekomen moesten we eerst met een krakkemikigge boot 2 en een half uur varen naar de plek. Dit ging niet zonder slag of stoot. Eenmaal aangekomen wouden we alleen nog wat eten en slapen, het was er bijna niet te harden zo warm dat het was. De enige dag die we hadden, hebben we een beetje 'gelopen'. In totaal wel 4 uur, ook op 40 meter hoogte met de Canopy Walk. Toen we weer terug waren kon je mijn t-shirt wel uitknijpen. In de middag gingen we naar een dorp met nomaden, die daar nog leefden. Maar die hebben ook al wel veel westerse invloeden gezien, ze dragen daar geen lappen meer voor, maar ook Nike shirtjes en broekjes van Barcelona. Dit komt omdat het toerisme word afgestemd met de inboorlingen, en die ook beetje bij beetje geld krijgen voor het openstellen van hun dorp. De dag erna gingen we snel weg, het was toch iets te veel van het goede. Weer 2 uur terug met de boot, en eenmaal aangekomen kwamen we erachter dat we het raam van de auto open hadden laten staan, en het regent in Maleisië iedere dag ontzettend hard, dus moesten we de hele achterbak leeghalen.

Toen dit gebeurd was gingen we weer verder, en nu naar de grootste theeplantages van het land, de Cameron Highlands. We kwamen nogal laat aan, dus gingen we maar gelijk eten en kijken wat we de volgende dag konden doen. Het hotel was misschien een van de beste van de hele reis. Hoog in de bergen, toch een beetje fris (25 graden) en was voor mij wel weer eens fijn. De reis ernaartoe ging dan ook met vele bochten en hobbels, en we waren blij toen we er eindelijk waren. De dag erna hadden we een tour geboekt, maar gingen we niet met iedereen op pad, omdat Marene geveld was door Maleisië, en moest helaas een dagje in bed blijven. We gingen uiteindelijk naar de plantages, waar alle blaadjes groeiden. Veel arbeiders uit Bangladesh en Pakistan werkten hier in nogal dikke pakken (tegen de zon) en verdienden 300 euro per maand voor ongeveer 60 uur in de week (240 uur in de maand). En daar zijn ze dan nog blij mee. Verder hebben we die dag nog een paar pieken bezocht met mooie uitzichten en nog een kopje groene thee tussen de bergen gedronken.

Hierna gingen we door, want we hadden maar 12 dagen voor alles! In de avond van de dag die erop volgde kwamen we aan in Penang, alweer bijna in Thailand. Hier had ik ook een tijd gewoond, en kon ik de familie lekker wegwijs maken. We hadden een hotel aan het strand, en konden we mooi relaxen van alle drukte in de voorgaande week. We hadden hier jammer genoeg maar 1 volle dag, dus bracht ik ze naar de grootste tempel van het land in Penang, en gingen we daarna naar Georgetown, naar het koloniale en oude centrum van de stad. Hier keken we ook weer naar van alles uit, alhoewel ik dat niet echt deed. De dag erna vertrokken we naar Langkawi waar het 2 dagen niks anders was dan strand en zwembad. Alhoewel we 1 dag nog wel een tour hadden gedaan die ik een keer eerder had gedaan, en was ook wel erg leuk. We gingen naar een Fish Farm, naar natuurgebieden waar mensen normaal niet komen en weer zagen we adelaars.

Al met al was het een erg leuke vakantie, en voor mij zat het in Azië er bijna op. Op de 23e van juli namen we afscheid van elkaar, en gingen mijn ouders en mijn zusje weer op weg naar Amsterdam. Ik bleef nog een paar dagen, om in het oosten van Maleisië mijn duikbrevet te halen. Dat was nog eens een ervaring. Prachtig water, heerlijk strand en geen internet. Ook was er geen stroom de helft van de dag en moest je je dagen maar zien door te komen. Dat was nog eens even een lekkere escape from everything. Na een paar dagen zat het er hier ook op, en moest ik terug naar Penang om mijn reis naar Amsterdam weer te beginnen.